Alleen

Al sinds mijn jeugd ervaar ik dat er een deel in mij heel alleen is. Zo alleen dat het bijna raakt aan eenzaamheid, maar het dat niet is. Lang heb ik het beschouwd als iets onwenselijks waar ik vanaf wilde, ik wist er geen raad mee. De laatste jaren ben ik er steeds meer naar gaan kijken als een onlosmakelijk deel waar ik niet zonder kan en wil. Het is ‘een ruimte’ in mij die stil is, soms oorverdovend stil. Er is niets, er hoeft niets, waardoor ik die sereniteit als weldadig of soms zelfs overweldigend kan ervaren. 

Ik ervaar dat er raakvlakken zijn tussen mijn ‘alleen’ en mijn fotografie en ben daar bewust naar op zoek gegaan.

Het is een project dat net begonnen is, waarvan hier de eerste beelden.